Cyclone og róður

Ógeðis Cyclonar hafa herjað á norðurhluta austurstrandar Ástralíu og lagt allt í rúst þar. En Cyclon er hvirfilbilur sem snýst í öfuga átt en hvirfilbilir þarna upp frá á hnettinum. Nú er allt í flóðum þarna og allt morandi í krókódílum og snákum, sem cyclonarnir eru búnir að tuska til svo þeir eru hræddir, svangir og árásargjarnir. Pant ekki fara til Quensland núna.

Annars var mín ástkæra systir að keppa í róðri síðustu helgi. Liðið hennar, Naglfar, stóð sig eins og hetja og var bara nokkuð ofarlega held ég. Var ég mjög stolt af þeim þar sem ég sat á bakkanum í svitakófi, þar sem það var 35 stiga hiti og sól, og þau þarna útí að hamast við að róa. Eftir keppnina var svo legið í skugga undir tré og sötrað kampavín. Ótrúlegt hvað Áströlum tekst alltaf að koma áfengi að í öllum tilefnum, meira að segja alvarlegum íþróttaatburðum.

Annars fórum við á Curtin Idol keppni uppi í skólanum hans Grétars í gær. Vinkona Grétars var að keppa og var þetta einn stærsti bjánahrollur sem ég hef fengið lengi. Ég er bara enn með hrollinn í mér, en kannski er það af því að það hefur kólnað hér um 17 gráður á tveimur dögum. Það var aðeins 20 stiga hiti í gær og fannst íslendingnum ansi kalt og fór í sokka í fyrsta skipti í langan tíma. En sem betur fer þá á að hlýna aftur á næstu dögum.

Cheers mates

Sandsurfing

Meiri myndir frá ferðinni. Við fórum nefnilega að sandsurfa sem var nokkuð gaman. Terry var svo sniðugur að keyra niður sumar brekkurnar í "eyðimörkinni" með alla farþegana drepþunna og öskrandi af hræðslu (Sjá eftstu myndina). En Terry er hetjan með gítarinn á neðstu myndinni.

Annars verð ég að koma með smá hákarla fréttir þar sem ég er með þessi dýr á heilanum. Um daginn var fræðslu mynd um hákarla í ástralíu og verið að segja frá því hvað maður á að gera ef maður lendir í hákarla árás. Maður á víst ekki að reyna að flýja, heldur horfa á hákarlinn og búa sig undir árás. Svo á maður að pota í augun á honum og setja puttana inn í tálknin. Ég held að geti ekki horft á hákarlinn ef hann ræðst á mig. Ég held ég bara pissi á mig og reyni að synda í burtu í panikki. Ég vona að þeim sé illa við piss. Annars vil ég helst ekkert þurfa að láta á það reyna.

Cheers mates

Pinnacle desert

Lífið er ljúft hér í Ástralíunni. Vorum að koma til baka úr ferð í Pinnacle desert (sem dregur nafn sitt af þessum drjólum sem standa upp úr sandinum). Við Grétar og Óli fórum í ferð með leiðsögumanninum Terry og 11 öðrum útlendingum. Í stuttumáli var þetta svona: Við byrjuðum ferðina með vín- og bjórsmökkun. Skelltum okkur svo á ströndina í humarbænum Lancelin. Fórum í Pinacle eyðimörkina og horfðum á sólina setjast, borðuðum kvöldmat í sjoppunni í smábænum Cervantes, þar sem okkar beið "reserved" skilti á borðunum. Keyrðum aftur út í The bush, tjölduðum, drukkum og sungum við fallega gítartóna frá Terry. Svo var vaknað við "sönginn" frá páfagaukunum í skóginum og brunað einhverjar torfærur að annarri eyðimörk þar sem við fórum að sandsurfa. Svo fórum við aftur á Lancelin ströndina og skoluðum af okkur sandinnn og svo var brunað í borgina á ný. Takiði eftir tánum á mynd 3, þetta eru tærnar á Terry áströlsku hetjunni okkar. Terry kalla sko ekki allt ömmu sína og er með stærstu stóru tær sem ég hef séð. Ég er mjög forvitin yfir því hvernig aðrir líkamspartar á honum eru.

Annars er skólinn byrjaður aftur, sem þýðir að maður verður að læra eins og hundur á ný. Ég er líka á fullu í fullorðinsvinnunni minni. En ég er program evaluator, sem þýðir að ég er að gera mat á prógrammi fyrir aboriginal konur og þarf svo að gefa út skýrslu um þetta allt saman. Voða fullorðinslegt finnst mér. En ég held þó áfram í unglinga vinnuna mína sem þjónn á Paddington Alehouse og verð þar eina vakt í viku með skólanum. Ég verð að halda í afsláttinn minn í vínbúðinni og fríu drykkina.

Cheers mates